آگاهی علمی نیروهای یک لشکر عملیاتی در خصوص خود- و دگرامدادی در یک رزمایش

اهداف. در مخاصمات نظامی همواره گروهی از نیروهای درگیر دچار آسیب و مصدومیت می­شوند. در چنین مواقعی انجام اقدامات حیاتی اولیه توسط رزمنده و هم­رزمان وی می­تواند از ضایعات و مرگ و میر نیروها بکاهد. در این پژوهش آگاهی علمی گروهی از نیروهای عملیاتی در مورد خود- و دگرامدادی مورد بررسی قرار گرفته است. روش­ها. مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که طی اجرای رزمایش بزرگ عاشورای 5 در سطح پرسنل عملیاتی (غیربهداری) یکی از لشکرهای شرکت­کننده انجام شد. برای این مطالعه از پرسش­نامه­ای 3 قسمتی استفاده گردید. تعداد 200 پرسش­نامه تحت نظارت 8 نفر از پزشکان همراه گروهان­ها تکمیل شد و اطلاعات حاصل با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها. بیشترین میزان آگاهی در مورد شناخت علایم خونریزی­های خارجی و نحوه باز کردن راه تنفسی (5/77%) و کمترین میزان آگاهی در مورد نحوه ضدعفونی کردن درست آب با قرص کلر (43%) بود. بین آگاهی علمی گروه­های مورد بررسی آموزش­دیده و - ندیده در مورد خود- و دگرامدادی، ارتباط آماری معنی­داری وجود داشت (005/0> p ). 158 نفر (79%) با کیف امدادی انفرادی و وسایل آن آشنایی نسبی داشته و قادر به استفاده از آن بودند. نتیجه­گیری. با توجه به اینکه نظامیان دارای سابقه شرکت در کلاس­های آموزش خود- و دگرامدادی، آگاهی علمی بیشتری نسبت به نجات جان و حفظ سلامت خود و سایر هم­رزمان­شان داشتند، ‌اهمیت برگزاری کلاس­های آموزشی خود- و دگرامدادی در نیروهای نظامی در فواصل زمانی منظم با استفاده از روش‌های نوین آموزشی بیش از پیش احساس می­شود.